Bir Genç Kızın Günlüğü

Yalnızlık; en güzel moti vasyon kaynağım.  Zamanında hiç sevmezdim, hatta en çok korktuğum şeydi. Ama şimdiyse yalnız kalmak için an kolluyorum. İnsanlardan kaçıyorum sanki.  O kadar sığ, yapmacık ve sanal geliyor ki ilişkileri hazmedemiyorum. Kafa dengim yok, zaten laf aramızda son günlerde kafam yerinde bile değil. Sorumluluklarım altında eziliyorum.  Sadece bu günlerde ufak bir yardıma ihtiyacım olduğunu hissediyordum. Ama içimi çevremdekilere açınca yanlış bir istek olduğunu anında anladım.  Galiba büyüdükçe en yakınındakiyle bile aranda kocaman bir dağ oluyor. Seviyorsun, seviliyorsun; kalpleriniz arasında mesafe yok. Ama gel gör ki aynı şey kafalar için geçerli değil. Arası adeta uçurum. Ve maalesef sevgi de anlaşılmadan hiçbir anlama gelmiyor.  Bu yüzden en iyisi sessiz kalmak.  Kendimi en ufak bir molada bile kitaplara gömmek. Sayfalarda gezinmek, her bir sözcüğü sindirerek okumak. Canın istediğinde şarkılara boğulmak; kimsenin seni kurtarmasına izin vermede