Her insanın tekrar tekrar yaşamak istediği, tekrardan "o anlarda" nefes almak istediği zamanlar vardır.
Sanırım benim de oldu.
Ve geri dönmek istemediğim, hatırlamaktan zerre dahi hazetmediğim günler geçirdim. Hayatımdna silip atmak istedim ama atamadım. Çünkü sürekli karşıma çıktı! Tıpkı o öle bayıla internet sitesinde gördüğünüz, koşa koşa mağazaya gidip ayakkabıyı sorduğunuzda size uygun numarasının kalmaması gibi. Satış görevlisinin ağzına stiletto topuğu sokmak istersiniz ama yapamazsınız. Sattığı çantaların zincirleriyle duvara zipleyesiniz gelir ama onu da başaramazsınız. Öylece kalakalırsınız. Ve tıpış tıpış mağazadan çıkmak zorunda kalırsınız.
Ve bana biraz önce aynı şey oldu!
Galerimdeki 8 bin fotoğrafı pıtır pıtır dolaşırken birden Hamburger'i Danimarka'ya uğurlamadan bir gün önceki buluşmamıza denk geldim!
Bana bir ağlamaklar geldi ki sormayın. Sanırsınız "YGS öne alındı, sınav 1 Şubat'ta." haberleri ÖSYM sitesinde boy boy dolanıyor!
Zaten o gün Hamburger'in sırtında o kadar çok ağlamıştım ki tişörtünün sağ omzu sırf sümük olmuştu ama söylememiştim o anda. (Hamburger bunu şuan duyduğun için üzgünüm. Lütfen kızma!)
Bir de o salya sümük ağlayınca benim olmayan tipim komple kayıyor ki görmeniz lazım! Ağız burun şişiyor, ve birden Avatar'ın hamuruna kırmızı renk gıda boyası karıştırılmış gibi oluyorum. Heh bizim 19 yıllık pembe sıçan prenses oldu mu şimdi size red welvet cupcake!
O halimle bir de veda fotoğrafı çektirmiştik. Allah'ım tam ibretliğim artık.
Yani sizin anlayacağınız o mesafe denen şey araya girdi mi burdan 10 km öteye de gitse Avrupa'nın ta öteki ucuna da gitse aynı şey.
Özlemek gerçekten zor. Ve ben bunu tam tamına 1,5 ay boyunca her gün yaşadım.
Ama neyse ki geçmişi düşünmeyi bırakıp şuan için "şimdiyi" yaşamayı başarabildim! (Sanırım bunlar hep ettiğim dualar sayesinde. Duyulacağından emindim!)
Ayy bu satırları yazarken bile göz pınarlarım birden bire harekete başladı. O yüzden konu değiştirsem iyi olacak ama belki de başka posta yazmalıyım bunu. Çünkü koskoca bir Isparta-Davraz postu sizi bekliyor olacak! Ve aldığım evlilik teklifi de! (Evet, yanlış duymadınız!)
Şimdilik sizi merak içerisinde bırakıp ders çalışmaya başlamalıyım. Pazartesiden bugüne kadar dershanem vardı ve her gün 8 saat! Hamburgersizlikle öldürmeyen Allah dershaneyle sınıyor! Neyseki bugün bitti ve kafamı biraz olsun toparlayıp derse döneceğim! En kısa zamanda tekrardan burada olacağım!
Mis kokulu öpücükler!
ilginç bir yazı hikayesi paylaşımın için teşekkür ederiz
YanıtlaSil