İnsanları teselli etmekte pek başarılı ve hoşlanmıyorum.
Sanırım zamanında teselliye ihtiyacım olduğu her an yalnız kalışım bunun en büyük nedeni.
Ve acısını gerçekten kalbimde hissedemediğim hiçbir duygu için de yorum yapmak bana adil gelmiyor.
Düşünsenize adam 5 yıllık sevgilisinden ayrılmış, sen gidip de "Amaan kanka ne yapalım yani dünyanın sonu mu? Yüzüğü satar, parasını yeriz boşşvveeerrr!" diyorsun. Adamın ağzına fırıncı küreğiyle vururlar oğlum!
Sanırım hayatımdaki insanları tek tek kaybedişimin nedeni hep bu gereksiz ve can acıtıcı teselli yolları oldu. Bu yüzden hiçbirine de özlem duymadım ve eksikliğini hissetmedim.
Hiç unutmuyorum Hamburger'in Danimarka'ya döndüğü zamanlardı. Ben tabi depresyon modundayım. Kulaklıklar kulağımda, habire Yıldız Tilbe, Yıldız Usmanova falan dinliyorum. Belli başlı 10-15 şarkım var sarıp sarıp başa dönüyorum.
Asla kimseye dert yanmıyordum çünkü yanacak biri yoktu çevremde. Oysa kendimi herhangi birine yakın hissetsem sarılıp beynim akarcasına ağlayacaktım. Hamburger geri dönmeden önce bana mesajlar döşeyip "Yanındayız kanka bak, biz varız. Yokluğunu aratmayız." tarzı etkileyiciliği en fazla 5 saniye süren mesajlar atan insanlar bir anda yok oldular. Tabi benim mezuna kalışımın da buna etkisi oldu kuşkusuz. Herkes üniversiteye gitmeye hazırlanırken biricik kankalarını unuttular :)
Benim modum Bart Simpson'dan hallice;
Canım habire aşk acılı tweetler atıp ergenliğimi yeniden dibine yaşamak istiyor, bir yandan da "Hamburger'e söz verdin kızım dik dur" falan diyorum kendi kendime. Beynimle duygularımın, kalbimle dış dünyamın en çok çatıştığı zamanlardı. (Aman Yarabbi bir daha gösterme!)
Instagram'da gelen kutuma bir mesaj düştü. Aynen bunlar yazıyordu;
"Ayy kanka biz telaş içerisinde seni unuttuk, Hamburger de döndü gitti tabiki. Nasılsın, iyi misin? Kusura bakma vallahi ya."
Uleeen sen misin bu mesajı yazan!?
Altından girdim mesajın, üstünden çıktım. Hala daha konuşmuyoruz. Pişman değilim. Yine olsa yine yaparım ve yapıyorum da!
Biraz agresif olabilirim ama haklıysam sonuna kadar giderim. Canımı yakanın canını yakmasam da ilahi adalet denen bir şey var. Hatta buyrun! ;
Tamam dövmeyin şarkı için! Ama gerçekten var. Bugün sizi kalbinizden vuran biri; yarın gelir en büyük darbeyi; en olmadık zamanda, en olmadık kişiden ve en olmadık mevzudan dolayı yer.
Ah alanın ahı çıkar arkadaşlar, bu böyledir :)
Dünyanın dengesi için kimsenin hakkı hiç kimsede kalmaz!
Neyse bugünkü dersimizin kısa özeti; yaşamadığın acı hakkında yorum yapma. Hele ki teselli; asla verme. Sadece omzunun her daim iyi bir yastık olduğuna üzgün kişiyi ikna et ve bir koca paket dolusu peçeteyi hazırla.
Kendimi gordum 😊 guzel bi yazi olmus
YanıtlaSilDesene birbirimize benziyoruz! Teşekkürler :)
SilYalın bir şekilde duyguların dışa vurumu. Bence çok katı olmamak lazım; kimseden de bir şey beklemeden kendimize yetebilmenin bir yolunu bulabiliyor insan. :)
YanıtlaSilZamanla oluyor bazı şeyler, bir anda öğrenilmiyor her şey. Size katılıyorum :)
SilBence çok ta şey yapmamak lazım. Arkadaş çok önemli bir faktör birde
YanıtlaSilKime arkadaş dediysem arkadan vurdu, o yüzden tek kişilik koca bir orduyum :)
Sil