Siz de benim gibi yolculuk yapmayı sevmeyenlerden misiniz?
Bana kalırsa uçak ve gemi yolculuğu benden 1989593 km uzakta dursun, ben hep arabayla yol alayım!
Uçak yolculuğuyla ilk olarak 2 yıl önce İzmir'den İstanbul'a, ordan da Paris'e giderken tanıştım.
Uçağa ilk adım attığımda elim ayağım pasramıştı, indiğimde de rengim mordu! (Yazar, burada utanıyor.) Babam hemen koşar adım eczane aradı, mide bulantısı için hap aldı, 2 tane attım ama 2 saat sonra bile kendime gelememiştim. Sonrası Fransa yolculuğu tam bir felaket zaten!
Gemi/feribot yolculukları için de en büyük korkum dalgalar oldu. Her sallandığında midem resmen diğer organlara meydan okuyup kolbastı oynuyor!
Trende de aynı şekilde.
Piggy artık BIKTI!
Oysaki koyun beni arabaya isterseniz Makedonya'ya götürün gıkım çıkmaz. Ayağımın yere basmasını seviyorum anacım.
Annemle babama her seferinde tatile başbaşa çıkmaları için yalvarıyorum ama dinlemiyorlar! Allah'ım duy sesimi, ben evde oturmak istiyorum!
Umarım seneye baş başa gezmeyi öğrenirler!
Uzun yolculukları kara yolu ile yapmak -gezi amaçlı değilse- sıkıyor; uçak daha cazip geliyor bana: Her ne kadar zaman zaman korkunç olsa da. :)
YanıtlaSilDarısı başıma inşallaah :)
SilBende aksine yolculuk yapmayı çok severim sanırım bu da küçüklükten olsa gerek. Daha 6 aylıkken uçağa binmişim ben
YanıtlaSilerkek arkadaşım da aynı siz gibi, hayatı yollarda geçmiş, bu yüzden hiç sorun etmez yolculukları. Umarım ben de zamanla alışabilirim! :)
Sil