Sevdalanmak hangi ara bu kadar zor geldi yüreğime?

Yürüyorum.

Yürüdüğüm yolu ben bile bilmiyorum. Öyle boş, öyle bitiğim ki.

Keşke diyorum sevdiğim insanlarla hiç vedalaşmak zorunda kalmasam. Ama yine dualarım kabul olmuyor ve hayat resmen bana piç gülüşünü atıp depar atarak uzaklaşıyor.

Niye ben diye sormuyorum. 2016 yılı tamamen uğursuzdu benim için.

İtalya’ya gidecektim ülkede darbe çıktı, geri döndüm.

Üniversiteye gidecektim, okul kapandı.

Sevdiğim adama tekrar, tekrar ve tekrar deli gibi aşık oldum, adam memleketine döndü.

Gerçi benim Türk kafam memleket deyince direkt Sivas, Konya bilemedin Gaziantep falan zannediyor ama adamın memleketi Danimarka. Öyle de “cool” takılıyoruz.

Dilini, konuşmasını, insanını bilmiyorum ve hayatıma sonradan dahil ettiğim sevgilimi, hayatımdan çok daha önce uğurluyorum.

Bu bir ayrılık değil ama ayrı kalma, özleme, sevdalanma, deli danalar gibi yatakta sinirden yastıklara tekme atarken ağlama krizine girip nefes alamama.

Zaten öyle bir ağlamışım ki gözümde yaş, burnumda sümük kalmamış. 45 derece havada tir tir titremişim üşümekten.

Sanırım üşümenin de soğukla bir alakası yokmuş. İnsanın sevdiği yanında olmadığı sürece çöl sıcakları bile üşütürmüş insanı.

“Onsuzken öğrendiğim hayat tecrübelerime” bir yenisini daha eklemiş oldum böylece.

Oysa bana sorsalardı keşke. “Ne istersin?” diye. Belki biri olsun düşünseydi beni. Ya da birisinin hayatında söz hakkım olsabilseydi.

Söz o zaman kimsenin kötülüğünü düşünmezdim.

Ama kendimi de intihara sürüklemezdim.

Nefes ala ala ölmek berbat bir şeymiş.

“Yaz” diyor beynim.

Sadece yaz.

Çünkü yazmazsam içim içimi boğacak.

Nefes alamadığım her dakika sanki bok dolu bir çukurda boğazıma kadar gömülüymüşüm gibi hissediyorum.

Özlemek hangi ara bu kadar boktan bir duygu oldu ki?

Son 11 saattir kendime söylediğim tek şey zamanı durdurmak istediğim. Akreple yelkovan hiç bu kadar katil gözükmemişti gözüme. Ve saatler tık tık yaparken hiç böylesine delip geçmemişti bir acı. Hem de bıçak gibi.

Gerçi ben kan falan göremem diye bilirdim kendimi.